Η αγάπη δεν μπορεί να μετρηθεί με πόντους ή να ζυγιστεί σε μια ζυγαριά.
Είναι σημαντικό να είμαστε σύμμαχοι, όχι αντίπαλοι / photo depositphotos.com
Η συνήθεια να μετράμε ποιος επενδύει περισσότερα σε ένα ζευγάρι είναι ένας από τους κύριους λόγους για την επιδείνωση των σχέσεων. Αυτό ονομάζεται επίσης “βαθμοθηρία” (scorekeeping).
Όπως γράφει ο Αμερικανός ψυχολόγος Mark Travers στη στήλη του για το Forbes, η προσέγγιση αυτή αναγκάζει τους συντρόφους να ζυγίζουν συνεχώς ποιος κέρδισε περισσότερα, ποιος έφτιαξε τελευταίος το δείπνο ή ποιος κατέβαλε περισσότερη προσπάθεια για την ανατροφή των παιδιών. Αυτό εξαντλεί όχι μόνο τους συντρόφους, αλλά, κατά συνέπεια, και τη σχέση στο σύνολό της.
Η μελέτη “Pay Me Back”, η οποία διήρκεσε 13 χρόνια και κάλυψε περισσότερα από επτά χιλιάδες ζευγάρια, απέδειξε ότι όσο ισχυρότερη είναι η τάση για “προσανατολισμό στην ανταλλαγή”, τόσο χαμηλότερο γίνεται το επίπεδο ικανοποίησης από τις σχέσεις. Και η τάση αυτή δεν είναι μόνο βραχυπρόθεσμη, αλλά γίνεται και ισχυρότερη με την πάροδο των ετών.
Οι επιστήμονες διακρίνουν δύο τύπους αλληλεπίδρασης:
- Κοινοτικές σχέσεις. Σε αυτά τα ζευγάρια, οι σύντροφοι δίνουν και υποστηρίζουν ο ένας τον άλλον χωρίς απώτερα κίνητρα και υπολογισμούς. Φροντίζουν λόγω ειλικρίνειας και αγάπης. Αν κάποιος μαγειρεύει δείπνο, δεν μετράει πόσες φορές το έχει κάνει ο άλλος – το κάνει απλά από επιθυμία να βοηθήσει ή επειδή ο σύντροφος δεν μπορεί αυτή τη στιγμή και δεν περιμένει ανταλλάγματα.
- Σχέση ανταλλαγής. Εδώ η αλληλεπίδραση μοιάζει περισσότερο με επιχειρηματική συναλλαγή. Οι εταίροι παρακολουθούν στενά ποιος έχει κάνει τι και περιμένουν την ανταπόδοση, τη δικαιοσύνη ή τουλάχιστον την αναγνώριση. Κάθε πράξη καταγράφεται σε ένα είδος “ισοζυγίου” χρεών και αξιών, το οποίο ο καθένας διατηρεί στο μυαλό του ή και στην πραγματικότητα.
Διαβάστε επίσης:
Οι συνεχείς υπενθυμίσεις για τα “χρέη” μετατρέπουν μια ζεστή σχέση σε ανταγωνισμό, όπου δεν είναι τα συναισθήματα που έχουν μεγαλύτερη σημασία, αλλά η δικαιοσύνη στο κομπιουτεράκι. Ως αποτέλεσμα, αυξάνονται οι εντάσεις, οι δυσαρέσκειες και τα αισθήματα ότι δεν εκτιμάται κανείς.
Η ψυχολόγος σημειώνει ότι τα αποτελέσματα της μελέτης έδειξαν και μια θετική πτυχή. Με την ηλικία και την εμπειρία, πολλά ζευγάρια απομακρύνονται από τους υπολογισμούς και γίνονται πιο ευέλικτα. Όσοι εμμένουν πεισματικά στην αρχή “όλα πρέπει να είναι ίσα” χάνουν την ευχαρίστηση της σχέσης και βιώνουν συχνότερα την αποξένωση.
Θυμηθείτε, νωρίτερα η διδάκτωρ Shauna Springer συμβούλευε πώς να βρείτε τις αιτίες της ζήλιας και να τις αντιμετωπίσετε πριν αρχίσουν να χαλάνε τη σχέση.
